Igra i uspomene – Tri decenije dramskog studija za mlade
Izložba Igra i uspomene nastala je iz potrebe da se proslavi, ali i očuva, sećanje na tri decenije postojanja zrenjaninskog Dramskog studija za mlade pri Narodnom pozorištu ,,Toša Jovanović” u kome je za sve ove godine stasalo nekoliko stotina devojčica i dečaka.
Studio je osnovao glumac Miloje Buca Ivanović 1992. godine vodeći ga delom samostalno, delom u saradnji sa glumcima iz ansambla matičnog pozorišta. U prvoj deceniji važnu ulogu u pozorišnom obrazovanju mladih Zrenjaninaca imala je i glumica Svetlana Ceca Utješanović koja je u Studiju bila aktivna od osnivanja pa sve do njenog odlaska sa scene.
U drugoj deceniji Buca nastavlja samostalno ali uvek uz podršku nekadašnjih polaznika, dok u trećoj deceniji udruženo stvara sa koleginicom Vesnom Varićak koja je ovaj studio vodila zajedno sa Bucom u periodu od januara 2013. do 2018. i potom samostalno do juna 2021. godine.
Od ove sezone studio nastavlja tradiciju pedagoškog rada glumaca zrenjaninskog pozorišta. Ideja današnjih mentorki a nekadašnjih polaznica, glumica Sanje Radišić i Jelene Kesić bila je da u omaž osnivačima Buci i Belki (Ceci), Studio vrati staro ime Dramski studio BB92 koji je nosio u prvim godinama postojanja.
Svaka generacija mentora radila je u skladu sa svojom etikom, senzibilitetom i, naposletku, estetikom nesebično prenoseći ljubav prema teatru na mlade, čineći njihovo detinjstvo i mladost lepšim i saglasnim sa pozorišnom umetnošću u celini.
Osnovna ideja Studija zadržala se do danas, a to je da se u tri starosne kategorije mladih, počevši od nižeg osnovnoškolskog uzrasta, preko polaznika iz viših razreda do najstarijih srednjoškolaca, razvijaju socijalne i komunikacijske veštine, motorika, koncentracija, opažanje, mašta i kreativnost. Istovremeno, jednako važan segment predstavlja i rad na razvijanju društvenog aspekta ličnosti, kroz razvijanje empatije, samopouzdanja, kolektivizma i sposobnosti rada u grupi. Akcenat je uvek bio na procesu rada, a ne na krajnjem proizvodu.
Kroz interdisciplinarnost i metodologiju pozorišne pedagogije, deca su obučavana osnovnim vrlinama scenske igre i govora, da bi na kraju svake sezone došli do javnih nastupa i prvih odigranih predstava. Pored igranih predstava članovi Dramskog studija učestvovali su na raznim takmičenjima recitatora, dečijim emisijama, festivalima poput „Zmajevih dečjih igra“ u Novom Sadu, „Majskih igrama“ u Bečeju i na njima neretko osvajali nagrade. Mladi glumci imali su priliku da se oprobaju u velikim književnim delima i na velikim scenama u ulogama dramskih klasika kada su svojim talentom i energijom oživeli čuvene likove Šekspira, Čehova, Vilijamsa, Nušića, Ršumovića, Zmaja, Antića, Simovića…
Naposletku, zahvaljujući arheologiji sećanja nekadašnjih polaznika i zajedničkom entuzijazmu, uspeli smo da uz pomoć sačuvanih memorabilija iz privatnih arhiva izgradimo ovu izložbu a istaknemo dopinos i značaj postojanja samog Dramskog studija.
Istraživanje je pokazalo da je za tri decenije postojanja i delovanja Dramskog studija odigrano preko 160 predstava, od toga preko 40 jedinstvenih naslova kao i nekoliko kratkometražnih filmova poput Indijsko plavetnilo, Viza Dream, Umetničko klizanje, Jutro. Nekoliko stotina mladih je upravo tu načinilo svoje prve pozorišne korake, a neki od njih postali su profesionalni glumci, reditelji, dramaturzi, novinari i uspešni mladi ljudi u različitim profesijama.
Glumici/mentori su kroz sve ove decenije istrajali u zacrtanoj misiji da putem poštovanja i poimanja dramske umetnosti podele svoje ogromno znanje, zadovoljstvo i ljubav prema pozorištu.
Upravo zahvaljujući ovakvoj afirmaciji dramskog potencijala kod mladih u ovom gradu na Begeju danas imamo odnegovanu pozorišnu publiku, ljubitelje i ambasadore pozorišta, dok Dramski studio tako istrajno živi neposredno (p)ostajući okupljalište za mlade ljude koji žele da od života naprave umetnost.
U duhu tradicije koju baštini ovaj Studio – podela uloga u kojoj svi imaju podjednak značaj – suština ove izložbe okrenuta je ka tome da probudi emocije i uspomene, tako što će nam pomoći da dotaknemo sopstvene. Stoga u ovom prostoru foajea Pozorišta kao i u međuprostoru u kojem su smeštena naša sopstvena osećanja i sećanja, nalaze se sasvim lična tumačenja slika, uspomena i reči pred nama.…u znak zahvalnosti, za sve što ste nas naučili i ohrabrili Vaša deca.
Zahvaljujemo se našim donatorima na svoj podršci, razumevanju i entuzijazmu.
Zahvaljujemo se našim saradnicima na prepoznatoj i podržanoj ideji.
Zahvaljujemo se svakom pojedincu koji je pokazao volju i želju da bude deo ovog spontanog a zajedničkog projekta.
